Wisława Szymborska nie żyje

W środę wieczorem, po długiej chorobie zmarła w swoim domu w Krakowie Wisława Szymborska. Miała 89 lat. Informację o śmierci pisarki podał jej sekretarz - Michał Rusinek. - Nie wychodziła do ludzi ze swoimi problemami. Odeszła we śnie, w domu, wśród przyjaciół i najbliższych - powiedziała reporterka "Faktów" TVN Katarzyna Kolenda-Zaleska.

- Wszystko co przeżywała możemy odczytać w jej wierszach. W stosunku do ludzi była cały czas otwarta - podkreśliła dziennikarka. I dodała: - Zawsze powtarzała, że życie nie jest na sprzedaż.

„Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono”, „Po każdej wojnie trzeba posprzątać”, „Nic dwa razy się nie zdarza” - te słowa poetki Wisławy Szymborskiej weszły do języka codziennego.

Bronisław Komorowski odznaczył poetkę Wisławę Szymborską Orderem Orła... 

"Nie ma rozpusty gorszej niż myślenie. Dla takich, którzy myślą, święte nie jest nic” pisała w wierszu „Głos w sprawie pornografii”.

Wybitna poetka, eseistka, laureatka nagrody Nobla – tłumaczona m.in. na angielski, francuski, niemiecki, holenderski, hiszpański, czeski, słowacki, szwedzki, bułgarski, albański i chiński. Jej poezja jest refleksyjna, stawia egzystencjalne pytania a zarazem pełna jest ironii i humoru. Nawet o własnej śmierci Szymborska potrafiła napisać w następujący sposób:

Tu leży staroświecka jak przecinek

autorka paru wierszy. Wieczny odpoczynek

raczyła dać jej ziemia, pomimo że trup

nie należał do żadnej z literackich grup (wiersz „Nagrobek”)

Fragment pierwszego wywiadu udzielonego po otrzymaniu literackiej Nagrody Nobla (TVN24)

Wybitna postać

Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 w Bninie (obecnie Kórnik) koło Poznania. Początkowo mieszkała w Toruniu, później w Krakowie, gdzie chodziła do szkoły powszechnej i gimnazjum. W czasie wojny pracowała na kolei. Wtedy zaczęła pisać pierwsze opowiadania i wiersze. Po wojnie studiowała polonistykę, a następnie socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.

Debiutowała wierszem „Szukam słowa” opublikowany w 1945 r. w „Walce”, dodatku literackim do „Dziennika Polskiego”. Pierwszy opublikowany tomik to "Dlatego żyjemy" (1952). Krytycy oceniają, że dopiero wydany w roku 1957 roku tom "Wołanie do Yeti" stał się właściwym debiutem poetki; widoczne są już w nim charakterystyczne cechy jej poetyki - aforystyczność i stosowanie paradoksu jako podstawowej figury retorycznej. Kolejne tomy jej wierszy to: "Sól" (1962), "Sto pociech" (1967), "Wszelki wypadek" (1972), "Wielka liczba" (1976), "Ludzie na moście" (1986), "Koniec i początek" (1993), "Chwila" (2002), "Dwukropek" (2005) i "Tutaj" (2008). Szymborska opublikowała zaledwie około 350 wierszy.

W 1952–66 była współredaktorem „Życia Literackiego”, gdzie 1968–81 prowadziła stały felieton „Lektury nadobowiązkowe”. W 1988 r. współtworzyła Stowarzyszenie Pisarzy Polskich. Od 1995 była członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Doctor honoris causa Uniwersytetu Adama Mickiewicza, od 1998 honorowa obywatelka Krakowa.

W 1991 r. otrzymała Nagrodę Goethego, później Nagrodę Herdera. W 1996 r. otrzymała Nagrodę Nobla, a w 2011 została odznaczona Orderem Orła Białego. W uzasadnieniu werdyktu przyznającego Szymborskiej literacką Nagrodę Nobla w 1996 roku członkowie Szwedzkiej Akademii napisali, że nagrodę przyznano "za poezję, która z ironiczną precyzją odsłania prawa biologii i działania historii we fragmentach ludzkiej rzeczywistości".
źródło:http://www.tvn24.pl/0,1733449,0,1,nie-zyje-wislawa-szymborska,wiadomosc.html